എവിടെ, എങ്ങനെ തുടങ്ങണം? ആലോചിചിച്ചിട്ടു ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല..
പക്ഷെ, ഒന്ന് ഉറപ്പാണ്‌..എന്റെ ഈ ബ്ലോഗ്‌ വായിക്കുമ്പോള്‍ നിങ്ങള്ക്ക് തീര്‍ച്ചയായും ഒരു Love failure case ആയിട്ടോ ഒരു ഞരമ്പ്‌ രോഗി രോഗി ആയിട്ടോ ഒക്കെ തോന്നും..സത്യത്തില്‍ അതൊക്കെ ശരി തന്നെ അല്ലെ? എന്താണോ? എനിക്ക് ഒന്നിനും ഒരു നിശ്ചയം ഇല്ല..നമ്പൂതിരി ഭാഷയില്‍ പറയുകയാണെങ്കില്‍ "ഒന്നും അങ്ങട് നിശ്ചയ ഇല്ലിയ,അത്ര തന്നെ!"
ആദ്യം ഒരു ഇക്കിളി പടം കണ്ടത് ഓര്‍മയുണ്ട്..പത്തില്‍ പഠിക്കുമ്പോഴാ, ആ കാര്യത്തില്‍ ഞാന്‍ ഇത്തിരി ലേറ്റ് ആണല്ലേ?അത് വരെ തമിഴ് പടങ്ങളിലെ ചൂടന്‍ പാട്ടുകള്‍ ആയിരുന്നു ആശ്രയം! സ്വന്തം വീട്ടില്‍ വിഡ്ഢി പെട്ടി ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ട് അയല്‍പക്കത്തെ വീട് ആണു ആശ്രയം! അതും അവിടെ എല്ലാരും ഉറങ്ങുമ്പോഴോ അല്ലെങ്കില്‍ അവര്‍ വീട് പൂട്ടി താക്കോല്‍ വെച്ചിട്ട് പോകുമ്പോഴോ..പല പ്രാവശ്യം പിടിക്കപെട്ടിടും ഉണ്ട്..ഹീ ഹീ, പക്ഷെ എന്റെ പ്രായത്തിന്റെ ആണെന്ന് അവര്‍ക്കെല്ലാം അറിയാവുന്നത് കൊണ്ടായിരിക്കും, ഞാന്‍ പലപ്പോഴും രക്ഷപെട്ടു.
തൊട്ടടുത്തുള്ള ടൌണില്‍ പോയി "കൊച്ചു പുസ്തകങ്ങള്‍" കൂട്ടം ആയി വാങ്ങികൊണ്ട് പോകുമ്പോള്‍, നെഞ്ചു പട പട മിടിക്കുന്നുടായിരുന്നു..കണ്ണ് നാല് ഭാഗത്തേക്കും ഓടി നടന്നു, അറിയാവുന്ന ആരെങ്കിലും കാണുന്നുണ്ടോ? വീട്ടു ഭാഗത്തേക്കുള്ള ബസ്‌ ആ വഴിക്കെങ്ങാനും വരുന്നുണ്ടോ? കട നടത്തുന്ന കിളവന് ഇതൊക്കെ ഞാന്‍ എത്ര വട്ടം കണ്ടിട്ടുല്ലവനാ ഞാന്‍ എന്നാ മട്ടില്‍! അങ്ങേര്ക്കരിയുമോ നമ്മുടെ വേവലാതി..അല്ല പിന്നെ? ഒടുവില്‍ ആ പുള്ളി കണക്കു കൂടുമ്പോഴാണ് tension കൂടുക..അതില്‍ അങ്ങോര്‍ ഇത്തിരി പിറകോട്ട, എന്നി പിടിച്ചു വരാന്‍ ലേശം സമയം പിടിക്കും,അല്ല, പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല..നമ്മുടെ collection full of variety ആണല്ലോ! കൊച്ചു പുസ്തകങ്ങളും സിനിമ മാസികയും ഇമ്മിണി വല്യ പുസ്തകങ്ങളും ഒക്കെ ആയിട്ട്! ഇന്ന് ഇതൊക്കെ ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഒരു തമാശയും അല്പം ജാള്യതയും ഒക്കെ തോന്നാറുണ്ട്!
ഒരിക്കല്‍ അയലോത്തെ കടക്കാരനെ വിളിക്കേണ്ടി വന്നു കിളവന്! നമ്മുടെ ഒരു സമയമേ..പുള്ളി വേറെ ആരെയും വിളിക്കാഞ്ഞതു എന്റെ ഭാഗ്യം.
പിന്നെ ഇതെല്ലം സഞ്ചിയില്‍ ആക്കി വീട്ടില്‍ കൊണ്ടുപോയി ഭദ്രമായി തടിച്ച പുസ്തകങ്ങളുടെ ഇടയില്‍ കേറ്റണം, rank file- കളോട് അതിനൊക്കെ ആണ് നന്ദി പറയേണ്ടത്..വീടിലെ ആരെങ്കിലും ആ പരിസരത്തെങ്ങാനും പോയാല്‍ ആധി കൂടും, അതെങ്ങാനും താഴെ വീണാലോ? പോയില്ലേ നമ്മുടെ വിശുദ്ധന്റെ പരിവേഷം? അങ്ങനെ ഒന്നും എന്തായാലും സംഭവിച്ചില്ല..
ഇനി വായികുംപോഴാന്നെകിലോ അവരെങ്ങാനും കാണുക? അത് അതിലും വല്ലിയ പ്രശ്നം! ഒരിക്കല്‍ കയ്യോടെ പിടിച്ചതാനെന്നാ ഓര്‍ത്തെ..പുസ്തകത്തിന്‍ ഇടയില്‍ വച്ച് 'കൊച്ചു പുസ്തകം' വായിച്ചോണ്ട്‌ ഇരുന്നപ്പോഴാ..അതും അടുക്കള കാണുന്ന വിധത്തില്‍ കിടക്കുന്ന കട്ടിലില്‍ കിടന്നു കൊണ്ട്, അവിടെ കിടന്നാല്‍ അമ്മ നടക്കുന്നത് കാണാം, ഇങ്ങോട്റെങ്ങാനും വന്നാല്‍ പുസ്തകം മറിക്കുകയും ആവാം! അത്ര അത്യാവശ്യം ആയിട്ട് ഇതൊക്കെ വായിക്കേണ്ട കാര്യം എന്താ എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍, പച്ച മലയാളം സ്ലാങ്ങില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ കടി, അല്ലാതെന്താ? എന്തോ സംശയം തോന്നിട്ടനെന്നു തോന്നുന്നു, അമ്മ മുറിയിലേക്ക് പെട്ടെന്ന് കേറി വന്നു...ഞാന്‍ ഒരു ചൂടന്‍ രംഗത്തില്‍ മുഴുകി പോയത് കൊണ്ട് നേരത്തെ അത് കണ്ടില്ല..അമ്മ അടുത്ത് വന്നപോഴാണ് പുസ്തകം ചാടി മറിക്കുന്നതും, തലയിണയുടെ അടിയിലേക്ക് കൊച്ചു പുസ്തകം കയറ്റി വക്കുന്നതും! അമ്മയ്ക്ക് മനസിലായി, എന്തോ കള്ളത്തരം ഉണ്ട്, പതുക്കെ വന്നു തലയിനയ്ക്ക് അടിയില്‍ കൈ എത്തിച്ചു..ഞാന്‍ വിടുമോ? അഭിമാന പ്രശ്നമല്ലേ? അമ്മയുടെ കയ്യില്‍ കേറി പിടിച്ചു..
അമ്മ : കൈ മാറ്റെട, ഞാന്‍ ഒന്ന് നോക്കട്ടെ, എന്താ നീ അങ്ങോട്ട്‌ വെച്ചതെന്ന്?
ഞാന്‍ : അത് ഒന്നുമില്ല, അമ്മെ..ഒന്നുമില്ല..
അമ്മ : ഞാന്‍ ഒന്ന് നോക്കട്ടെ..
ഞാന്‍ : ഇല്ലമ്മേ, അത് മനോരമ weekly ആണ്..
അത് വിശ്വസിച്ചില്ലെങ്കിലും അമ്മ എന്നെ പഠിക്കാതത്തിനു വഴക്ക് പറഞ്ഞിട്ട് പോയി..നമ്മളാരാ മോന്‍?അമ്മ പോയ തക്കം നോക്കി അവിടെ ഒരു മനോരമ weekly കൊച്ചു പുസ്തകം safe ആയ ഒരു സ്ഥലത്തേക്ക് മാറ്റി! പുറത്തൊക്കെ പോയി കറങ്ങി വന്നപ്പോ അമ്മ അതാ തലയിണയുടെ അടിയില്‍ പരതുന്നു..എങ്ങനുണ്ട് എന്റെ ദീര്ഖവീക്ഷണം? മനസ്സില്‍ ചിരിച്ചു ഞാന്‍.
അങ്ങനെ ഓരോ കഥകള്‍..സമയം പോലെ ഇവിടെ എഴുതാം..
